Ömürlük Kahve

Kahve tadında geçer, bütün zamanlarımız,
Her kahvenin bu yüzden ayrı anısı vardır.
Bundandır olsa gerek, demiş atalarımız,
Bir fincan kahvenin kırk yıl hatırı vardır...

Tüm kahveler aynıdır, birtek ismi değişir,
Köpüğüyle, rengiyle, dumanıyla aynıdır.
Ruhunun süzgecinden, geçip tadı değişir,
Neşe, keder ve huzur, işte bunlar adıdır...

Arkadaşlarından biri, hüzünlenip, ağlarken,
İçtiğin kahve tadı, acı ve kederlidir.
Sevgiliye sarılıp, kahveni yudumlarken,
O an yaşadıkların, tüm günden değerlidir...

Dostlar ile içilen çoğu kahve neşedir,
Kahkahalar, köpüğünün üstünde yüzer.
Muhabbete vesile, ne güzel iaşedir,
Bu ikramı geri iten, dostunu üzer...

Yorgun olduğun vakit, kahveyi yudumlarsın,
Unutturur, o yoğun günün yorgunluğunu.
Hafifleyip, kendine geldiğini anlarsın,
Keşfedersin o anda, huzuru bulduğunu...

Hatırlık kahvemiz var, buyrun içelim,
Kokusu mis, telveli, beyaz fincanla.
Yudumlarken, dostluğa dipnot geçelim,
Kırk yıl değil bir ömür, aynı heycanla...