On Kasım

Hazan yaprakları hiç böyle dökülmedi
Bu gün Kasımın onu
Yürekler titrer hala
Buruk bir acı ile
Bu Sonbahar geliyor
Bir daha uyanmamacasına Atam
Gözlerini yumdu bir on Kasımda
Sonbahar rüzgârı eser dışarıda
Mustafa, Mustafa diye hışırdar yapraklar
Sararmış solmuş rengi
Hayata bu gün gözlerini kapamış
Kapılar bir daha öyle açılmıyor aydınlığa
Onun aydınlığında yürüyor bu millet
Bu millet onunla ağlıyor
Kasımın onu
Kapkara bulutlar sarmış her tarafı
Yağmurlar yağıyor yurdumun üstüne
O bir rahmetti milletime
O Sonbaharda son kez solan yaşamdı
O nu örnek aldı bu millet
Aydınlığa koşuyor karanlıktan
Andı içtik hep bir yürekten
On Kasımda onu anarım
Sevgi, rahmet ve minnetle