Önce Kendimizden

çalıdandı süpürgelerimiz;
soğuk kış günlerinde
üşümek nedir bilmezdik,
kıpkırmızı burunlarımızla
gülümserdik birbirimize,
sokakların çalısı çırpısı bize emanetti
süpürmek bize baki...


kendi sokağımızdan başladık
kural buydu,
böylece biter sandık,
bizim sokağa beni bekçi yaptık...


giderken aydınlık görünenleri hatırladın mı?
işte onlara teker teker daldın,
son görüşümdü seni
son eskisi gibi görünüşündü...


sana bakmaya geldim
biliyor musun, o karanlıkta vurgun yedim...


nasıl görecektin ki ?
ben bile seni seçemedim
sen beni nasıl seçecektin ki?


göremedin biliyorum,
temizlemeye daldığın o sokaklarda
o keşmekeşte,
öldüm öldüm dirildim....


bekçiydim kendi sokağımıza
orada yine bekledim,
dönmen öyle zordu ki,
her yeri temizleyemezdin, göremedin ki...


kural neydi?
önce kendi sokağından başlayacaksın,
ikinci kural; orada yaşamayı unutmayacaksın...