Önce Sevmeyi Öğrenmiştim
Önce sevmeyi öğrenmiştim çocuktum
Okumamıştım henüz Nazım'ın şiirlerini
Bir çiçeğe dokunmuştum
Kanamıştı ellerim
Emekten yana türküler duymuştum dost sesinden
Başka bir dilde
Burgaz sahilin de
Sosyalist bir akşam çöküyordu Karadeniz'e
Oysa yıkılıyordu duvarlar peş peşe
Direnenler düşüyordu toprağa
Şafaklar kan kokuyordu
Sonra
Sustum denizi soludu ciğerlerim
Dayanılmaz olunca sol yanımdaki ağrı
Kuzey yıldızıyla dertleştim
İklimler nasırlı elleriyle okşarken yüzümü
Yağmurları giyindim yeşili olmayan zamanlarda
Eskiyen isimleri sokmadım hiç ömrüme
Hiç korkmadan güvendim dostlarıma
Ve aşka inandım namuslu
Hüzünlü çiçekler büyümeden önce
Bir ses bölmüştü yalnızlığımı
Çınarlar giyinirken yeşilini
Yağmur yağıyordu Bursa'ya
Hatırlıyorum
Bir ses bölmüştü yalnızlığımı
Mudanya iskelesi esirken dalgalara
Nefesin dokunmuştu dudaklarıma
Akşam oluyordu
Önce sevmeyi öğrenmiştim çocuktum
Okumamıştım henüz Nazım'ın şiirlerini
Güneşe dokunmuştum
Yanmıştı ellerim
Çok seviyorum şiirlerde "el" temasını. Ve belki ben de çok kullanıyorum ki inanılmaz bir derinlik verdiğini düşünüyorum şiire. Ya da benim yüklediğin mana derin. Elleri yanmak... Çok güzeldi. Hani her hali güzeldi şiirin ki mekanlar zaten sevdiklerim ama "eller" başka tat katmış şiire...
Kutluyorum sevgili Oktay...
emek verilmiş bir şiir çok beyendim mudanya iskelesi gibi esir kaldım şiirine ama büyük bir memnuniyetle.
tebrikler. sevgiler.👍👍👍
Emekten yana türküler duymuştum dost sesinden Başka bir dilde Burgaz sahilin de Sosyalist bir akşam çöküyordu Karadeniz'e Oysa yıkılıyordu duvarlar peş peşe Direnenler düşüyordu toprağa Şafaklar kan kokuyordu
emeğedir şiirlerimiz ve insanca yaşamak sevmek sevdalanmak aşık olmak güle güne sevgiliye ve ekmeğe ve paylaşmak acımız varsa ...
tebriklerimle yüreğine sağlık👍👍👍
güneşe dokunmak yanmayı göze almak insan olmak ah o hüzün çiçekleri hiç büyümeseydi....
kutlarım sevgiyle kalın..