Onlar

Mesken eylediler hüznü
Gelmeyeceklerdi
Gelmediler
Aradılar çok eski günleri
Sevmek istediler tebessümleri
Lakin ne yazık!
Sevemediler
Kapanan kapıları zorladılar
Hadi dediler hadi bir gayret daha
Açamayacaklardı
Açamadılar
Umutlar boynunu büktü
Bakamadı hicabından
Gözyaşları sevgi olup
Sıyrılamadı nedense kabından
Hayal oldular
Yusuf kadar derindelerdi
Kervan beklediler susuz
Yusuf kadar şanslı değillerdi
Ve geceleri ıssız
Öyle yaralı idiler ki
Bakınca İstanbul?a benzerlerdi
Bağırlarına vurulan her kılıç darbesine
Aldırmayıp gülüp geçerlerdi
Sonra sustular
Dinlediler benlikleri ile yağmuru
Ardından uzunca bir çığlık
İşte bu umut
Gerçekten sevenlerin umudu
Dünü bugüne bağlayıp
Azık edip gözyaşlarını çıktılar yola
Umudu sevgilerine yıkatıp
Çıktılar saat on ikiye bir kala
Bekleyin duygu misafirleri bunlar
Çalacaktır kapınızı sizinde bencileyin
Yormasın sizi oynadıkları oyunlar
Sevseniz de, onlar sizdeyken sevmeyin?

a-n-k-a