Onlara

çatlayamamış
tüm tomurcuklara ;

eğriler
diz çöker o gün
aşk mescidinde, yağmurdan firar edilmedik bir zaman diliminde

imana gelince
imansızlıkları yıkanır, saklansalar da saçaklara

şehrin edepsizleri
edep öğretince ve çürüyünce hayasızlıkları

ve çekince ellerini bebelerden
emekleyince hayal

ufkunun
güneşi dağlarımızın
kavurmadan ısıtınca avuçlarımızı

kurnalarını açarız yeniden
yeniden kırklarız
kırklanırız

şımartırız
yarım asırlık çocukluğumuzu
silkinip çirkefinden

- ki
biz böyle doğmadık
adı kirli, emanet kundaklara sarılmadık
anamızın ak sütünden süslendi nakışlar

adımız kulağımıza
dervişin kelâmından okundu

bakmayın şimdi kuruduğumuza
fikrimizin kavgası var düne dair
kötünün zikrinden bulaşan zihnimize

kısa mahpusluklardır
hükmünü defterimize çiziktirdiğimiz
bu yüzden ki yürümeyişimiz, mekanımızı hücre ettiğimiz zamanın boş saatlerine

mayıs geçmedi biliriz
iklimler hep zemheri değil
anlıktır mahkumiyetimizin tecellisi, tahliyemiz yakın

ezberler bozduk
sana, size dair
yeni fideler avuçladık, zulmün hasadını bekleriz

nadas biriktirsin gönlümüz biraz daha
siz göçünce
biz ekiliriz mevsimin göbeğine

ve
bu şehri kemanla anlatırız
masmavi bir besteyle


bize toprak kokar
size çürük umutlar...