Onunla Ölmek De

Acılar yoğurdu bizi en gamlı gecelerde,

Soğuktan korunmak için sığındık sesseiz hecelere,

Ve ses kadar yakardı içimi günahlarım,

Şeytanın kahkahaları çınlardı göklerde.

Rabbimin affına koşardım ber pişmanlıkta,

Ben, kendimin iki yüzlülüğüyle kanmakta,

Vicdanımdan hatalarım vuruldukça yüzüme,

Cehennem melekleri haber salmakta.

İnsan, unuttukça unutulurmuş meğer,

Düşürdükçe kendini yükselirmiş değer,

Parçalanır kalbinde en saf hisler,

Yüzsüzleştikçe utancından boyun eğer.

Dik durmalı. Dik bakmalı insan,

Hakikati bağırmalı lisan,

Söz ağızdan bir defa çıkmalı,

Saflar sık belli olmalı hizan.

Bir duruşu olmalı beşerin,

Anlam ifade etmeli senin eserin,

Uyanmak için sabaha bir amacın olmalı,

Seninle bütünleşmeli gayelerin.

Değeri o ki olmamalı herkeste,

Hazzı o ki ızdırap çektirmekte,

Onunla yaşamyı da bilmekte,

Onunla ölmeyi de.