Öp Beni Yağmurdan Önce

ince ince yağarken gözlerimden adını unuttuğum,
üşüyor ruhum
üşümek kar kalsaydı yanıma keşke
buz tutuyorum



Oysa fırtına çıkmalıydı
feryat figan çığırmalıydı kadınlar
çocuklara dokunulmazdı
dokundular



öyle bir isyanki yüreğimdeki
gözlerimi kör etmiş
göremiyorum rengini
Tek hatırladığım içimdeki kor!
kimbilir kaç yangın çıkardım,çıkaracağım,çıkaracaktım...
Bu kabus/su sonsuz serinliğin ruhumu donduran çığlığında duyulmayacaktı sesim!
Sonsuzca ağlayacaktım.


İnanıyorlar yüzümdeki palyaço gülümsemelere!
Bilmiyorlar eşiğindeyim yıldızların
Gök/yüzleri öylesine yakın
Öylesine buyurgan
Ve öylesine huzur vaad ediyor ki!

hiç bilmiyor
kimse
kim
hiç
hiçkimse
Ölümün kıyısında ruhumu hapsettiğim o kollektif yürekten
her an firarımın mümkün
her an muhtemel ve meçhul olacağını,
bilmiyorlar
yüreğimde kar
buz tutmuş ellerim
gözlerimde yıldızlar...

sevmek belki yalan!
özlemek hikaye...
ve en büyük hoyratlıkken umut
ütopik mutluluk!
küfret dünyaya geçsin bu zaman
ve affetsin Tanrım bizi
Bizi bize sorsun
Neden bizim bizi biz yapamadığımızı

ve herşey yerine otursun!

hançer kınında
mermi yatağında kalsın
kutu kutu hapları boşaltın denize
Ölmez zaten
belki sarhoş olur
belki düş gelir kapısına
Bir aydınlık bulut konar belki alnına
kendine düşenleri anlar belki
Bırakın kabuslar korksun!


Zaman atlıkarınca ritminde müziğin armonisine kaptırmış kendini,
Gidiyor renkli kuşaklarla sarmalanmış
ve izini sürmüş rengarenk ,izini bırakmış tanık her çocuk yanağına
tüm masallar yalan sanki
İşte en büyük hatıra!
Yaşanmamış hayatlardan arta kalan rüya

yalan sanki seni sevdiğim...
yalan aşk..
Bu iş güç
Öp beni
Yeniden bulayım,kendi kendimde gerçeğimi....







10 mart 2011/sinop