Öper Zaman Takatsiz

Eski, yalnız bir tarihsin sen,
Tuzaklara gömülü.
Kahkahalara .....
Dünya görmez yüzünü,
Övünür yok edişiyle,
İğdişiyle,
Dişiyle.....
Senden arta kalanları gördüğünde...
Var olur dünya !!!...

Fersiz figan dövülür,
Dövülür zaman içinde...
Mekansız.....
Sorgusuz aşklara meyleder gönlün...
Kolaydır çünkü...
Adı saklı olmayanı seçer...
Kendinde büyütür aşkı..
Kendinde öğüt-tüğünü sanır....
Kırık bir buğday sapıdır oysa....
Eğilmiştir, her bir rüzgarda.
Dövünür, nafile...
O yazın ortasında...
Kavruk....


Masalları kendine anlatır bundan sonra,
Her telefonu kendine açar...
Kimse çıkmaz karşısına,
Ya da meşguldür hep telef-onlar....
Telef eder kendini de
An-layamaz..
Zamanda.

Kaybolur çok büyük bir yoksullukta,
Kullukta...,

Öper zaman ,takatsiz,
Alnından....
İz bile bırakmadan,
Çeker gider,nasılsa....

28-mart-2010