Öptüm Seni

Çözülmüş ve dağılmış çoğalmaları güneşin alnıyla öpüyorum..

Her olasılığı ölmeden deneyen zaman ayarlı kelepçeyim
Suları hep karşı kıyıya geçiren yeşil


Uçuşan eteklerimin çocuk ezgisi yalnızlığıyla
ağarır dağlar 

Sırtımda akşamlar
Akşamlar biraz yağmur
Biraz yankıdır güne ki
Gölgemde ruhumun minesi

-her gün üzerimden böyle geçiyor yeryüzü
soluğunu bırakarak aramıza-



Az önceden gelir gözümün ateş ağrısı
Uslu denizler boynumun ay yolu
Mavi pencereme harfler çizilir kuğu dansıyla
Uzun uzun çoğalmalar sonra
Üstelik sesim susarsa korkuyla eğilen ağaç
Hep aynı şiiri usulca bırakır bahara
Evvelimin kanatları vurduğunda suya
Çocukluğuma giden yolda
Gövdeme sığınırım
Kendimin ortasında
Kımıldarken uykum



ince bir damardır hayat toprağın derisinde
Derinlere gömülü kuytu ağzımız
içimiz dışımız uçurtmanın kuyruğunda dal gibi uzar

Ahh sesimin yağmuruyla sevmek
Saçları kızıl bir akşamdır
Mevsimler boyu

Gözkapağımın içinde büyüyen zeytinli geceye aşk olsun

Öptüm seni