Örümcek Dansı

I

ipek sateni her giydiğinde
küfürlü bir tutkuyla sevişirdik
yok olurdu narin elleri vücudumda

/en çok beyaz ölürdü/

pusuya mühür vururdu yakamozlar
yelesinde hep arsız turuncular asılı

rüzgâr damarlarıma çivilerdi sesini
apansız bir ışıltı elâsıydı gözleri

II

her gece güneşi koparırdı saçımdan
kasıklarımda gezerdi öznesi

göğüs uçlarını açardı gecemin koynuna
emerdi yalnızlık -çıldırasıya-

/dökülürdü kopça altındaki masumiyet/

yüzü soyulana kadar
omuzlarıma bırakırdı suretini

/utanırdı kırmızı/

III

kollarımda uyurken o hâlsiz kadın
mis gibi terli aşk kokardı saçları

/büyürdü gece/

parmaklarımı gezdirirken hiç kımıldamazdı
demli bir çay buharına saklardı uyanışını

bazen durmadan ağlardı -susmazdı-
korkardım; hangi hikâyesine dokunsam acıydı

yara bandı gibi; öptüğüm her yer
intiharın kabuğuna bıçaktı

IV

/çocuktu/

sevmezdi gözlerimdeki balık ağızlı akşamları
delirene kadar kıskanırdı sevdiğim küçücük bir şarkıyı

bir martının çığlığı kadar özgür
şişenin dibine vuracak kadar da batıktı

uzun sesli günahlarına inat
çoğalırdı; içime yağarken hûlyaları

V

titrek bir genç kız kandili ulanırken gölgeme
yakardı ruhumu ıslatan yağmurun damlalarını

/aykırıydı/

yanaştırmazdı hiçbir kıyıma
ne şubat ayazını nede ağustos sıcağını

ağuluydu yüreğimi sevdiği avuçları
usulca okşardı tımarlardı asi yanımı

VI

saplanırken boğazıma buz kesiği mavi sözcükler
zaman; söndürdü dudaklarımda gecenin ışıklarını
dokundu yüreğime; kelebek ömürlü dansın

/lirik ayrılığı/

kulaklarımı arşınlattı sibirya ayazı
sevmiyorum artık suyun ıslattığı o ağrılı kadını

../