Osandım

Tayı doru alemin, benim atlar beygirdir.
El yokuşta tazıdır, bense düzden osandım
Yokta sevdik varlığı, ceplerimiz kevgirdir
Sırlı camlar önünde her gün yüzden osandım

Edebiyat namıyle, edeplerini bozan
Kaşa, dize vurulup, gönlü gönülsüz yazan
Aşkı göbek altında, gördüm bir sürü ozan
Gönülsüzler elinde, çalan sazdan osandım

Hiciv diye başlarım her yol sevdaya çıkar
Sevda beni kuşatır tüm surlarımı yıkar
Yenilmekten uslanmam, o hep yenmekten bıkar
Kışın çiçek açarmış, bense yazdan osandım

Yüreksize el pençe, maşukuna ceberrut
Değilim ki İBRAHİM, azmin olmak mı nemrut
Sinem volkan ağzıdır, niye ekersin barut
Zalimlere zulüm haz, ben hep hazdan osandım

Anka kuşu değilim, yanmaktayım ben niye?
Her seferde aldanıp, kanmaktayım ben niye?
Sanki çıkıp gelecek, sanmaktayım ben niye?
Hep duyup inandığım, yalan sözden osandım

Güle diken ne ise, bülbüle çile gerek
Sevda kalbe düşünce, sonrası dile gerek
Narsız sevda olur mu, aşıklar bile gerek
Düştüğünde yakmayan, sönük közden osandım

Uslanmıyor dediğin, gönüller de uslanır
Avazınca sus da gör, yürek nasıl seslenir
Gözlerime sor öğren, deniz neyle beslenir
Kirpiklerden süzülüp, akan gözden osandım