Osman Efendi

Hüznün atlasındaki resimlerde başladı,
acının volkanik silueti.
Ayyaş sabahlarda kalkar,
gün demlenmeden otururdu.
La ilahe illallah deyip te başlamazsa,
kundaklamaya hüznü,
yarım kalırdı şarabın rengi.
Osman Efendi'nin altındaki
hasır oturak,
her daim hazırdır küçük avluda
karısının ölümünde ağlamadı,
Deniz'lere ağladığı kadar.
gün boyu eksik olmazdı ağzından
şimendifer cigarası
?'Çocuklar gibi şen''di anlatırken Karaoğlan'ı
Hastalık hastası değildi ama
Hastaydı Osman Efendi
Kemal'in hastalığı der;
Böbürlenirdi.
Fazlada yaşatmadı zaten
Kemal'in hastalığı.
La ilahe illallah ile başlayıp
Aleyhim ve leddallin ile,
bitirdi Osman Efendi.