Otantik Ölünün Kör Kulakları

Bir köprünün sırtında
Ezanlarla oturuyor
Kalbimde beyaz yüzlü tarumar şiirlerim
Yanmış gibi geliyor
Bir şiirin aourtu ama
Odanın ortasından kalkan
Gözyaşı denizine dayanıyorum onunla
Kalbim!

Siyah bir otobüs mekanına karşı 

Boyalanmış içimde batıyor


Yüzümün yarısı gitti
Yüzümün üstünde
Yaralarımın üzerinde filizlenen
Çivi bantlarını söküyor
Babamın takunyalı dualarının

Sesli intihar anekdotu 
Elimi öpüp alnıma koyuyor kendisini
Koyduğunda sert bir ölüm
Yağıyor kalbime
Ağlamıyorum
Odanın ortasından yükseliyor
Senfoni orkestrasının viyola atları
Babamın tırnak bantları banyoda boğuluyor!


Odanın dışında
Duvarın içindeyim
Ellerimde mezar çiçekleri var!


Hiçbiri açmıyor
Kalbimi çekip atacağım sana
Beni dua arkası
Kulaklarına kadar dinle
İçimden otantik kuş ölüsü gibi çıkıyorum
Sessizliğimin seccadesinde ki
Yara bantı olan göğüm gibi!


Guslet beni!
Duvarın önünde
Aklının tam ortasında
Dirilmiş gibi kendinle işte!


Duvar kağıtları için ağaçlar ağlıyor
Kalbim duracak diye korkuyorum
Nefesinden kesilen gözlerimden
Duy beni!
Göğünde otantik atıyormuşum gibi


Şiirleri okurken gebe kalıyor harflerin tümü
Harfleri ölü doğurtan Rebecca!

Ahşap toprağın dokuzuncu karnını yıkayan
Otantik ölünün kör kulaklarıdır!






Hiçtehiç