Öteki Adı Sensizlik

.../Gözden ırak, yüreğe yakın
Ben sende kavuşma ihtimalini sevdim.../


Bilir misin ey yar.!
Yokluğunda aklım tutulur
Duygular felçli
Başım duman, içim kanar
Gözlerim buğulanır
Nem kapar her buluttan
Koca şehir gizlice sessiz ağlar


Yağmura karışır gözyaşlarım
Silerim kimseler bilmez
Dilim tökezler, içim sana uzanır
Sonra üç, beş satır dökülür
Oysa öyle çok birikmişlik var ki sana ve hayata dair
Hiç bir alfabede tarifi yok
Yazmakla bitmez


Tanrı bilir çok özledim.!
Yer, gök şahit
Hani bir gün çıkıp gelsen aniden
Hiç haber vermeden
Hep yanıbaşımda olsan diline kelepçe vursan hiç konuşmadan
Yüreğin gözlerine otursa, kirpiklerin kalem olsa yüreğini döşese satırlara


Şu tükenmeyen memleket sevdası kadar büyük
Mesela ilk anadilimden aşkı ve sevdayı yazsa
Leylası için çölleri arşınlayan mecnun misali


Hayat denen kumpasta
Akrep ve yelkovan yarışta
Ömür takvimi tükenir yavaş yavaş
Gün geçtikçe özlemin dağ olur
Üstüme yürür etim, kemiğe karışır


Ahh bee yangınım
Söyle; kim susturabilir hasretin çığlığını
Her çığlık kurşun gibi bana dönerken
Gözü kör olası mesafeler değil mi acıyı körükleyip, yüreği yakan
Adına hasret ve gurbetlik dedikleri dayanılmaz özlemin öteki adı sensizlik.!