Otizm / Oğlum İçin
Kederden midir bu eller,
Kaptırdı kendini öteye,
Yakalarmı anne beni yine,
Bilinmez öfkeler,
Sıralandı bak kaç kere,
İnadına dem tutmuş makaleler,
Bir sen öteye,bir ben öteye,
Kim yanaki halim.....
Eşlediğim karelerden,
Dizdiğim onca küpler,
Bana yaşamdan iz bırakır mı dersin,
Umutsuzluk içinde,
Umuda doğru.
Kaç kere bahar oldu,say ki bildim,
Kaç kere kış oldu,pencereden,
Ben uçurtmasını kaybeden çocuklara,
İçerden bakarken,
Beni de yanlarına almazlar mı,
Diye düşündüm kaç kere,
Umutsuzluk içinde umutlarımın,
Yaşlandığını hisssetim birden,
Bir sen öteye,bir ben öteye,
Kim yanaki halim.....
Hani bir sabah sevinerek,
Anne demiştin ya bana,
Veya ben öyle anladım oğlum,
Öyle bir sarılmıştın ki bana,
Bir daha zamana ziyaret var mı,
Kederden uzak halimden kaçar gibi,
Elveda diyecekmiş gibi kader sanki bana,
Bir umut var adımlarımda sanki,
Çanlar bile etkili çaldıki düşlerimde,
Pirler bile kulağıma üfledi sanki ismimi,
Annem,babam,kardeşim var bedenleriyle,
Ama farzetki ben onları tanımamak,
Üşüyen nehirde umutluca,
Bir sen öteye,bir ben öteye,
Kim yanaki halim.....
Gözlerim hani dalardı yine,
Bilinmez ufka demiştim,
Sırlarıda inat yaptı biliyorum,
Konuşmayı bile beceremedim,
Ama yarın İstanbul'a martılar gelecek,
Bir benden,bir senden haber,bir de umuttan,
Babam yine beni sarıp sarmalayacak,
Ha biliyormusun,sırat köprüsünden birlikte atlayacağız,
Soru sormasınlar emi babama,
Zaten ben yüzünden hayatı nasıl olabilir ki,
Bir de soru sorsunlar ona olurmu ya,yeri cennet-i mekan,
Sen annem ya sen tartışmasız,
Kraliçem,seni unuturmuyum,
Ya Ali diyen çığlıkların,
Mevlana diyen şükür duaların,
Allah Allah diyen sesin,
Açılır ya annem cennetten de sana bir kapı,
Bir sen öteye,bir ben öteye,
Kim yanaki halim....
Okyanusun ipini koparan,
Cebi dolan onca isyankarlar,
Beni görmezden gelen bu kasaplar,
Tutulmuşlar kötü sözlere yine,
Anne bayram mı var orda sanki,
Ben ne olacağım belli değil,
Sıra sıra beklemişler sadece seyre dalmışlar,
İnat gözlerime bakmışlar,
Anlamamışlar gözlerimin dkkatli bakamadığını,
Ellerim dövebildimi kaderimi,
Ya bu taşolacasıca beynim,
Kulaklarım yüksek çalan müziğe,
Yine öfkelendi bir kıssalar sesini,
Var mı ki beni anlayan,
Otizmi anlayan,tanıyan,tanımak isteyen,
Bir sen öteye,bir ben öteye,
Kim yanaki halim....
Hayatta ki herşey ama herşey bir ödül bir hediyedir insana... Tek yapılması gereken bu şekilde bakabilmektir hediyelere... ve çocuklar, ah çocuklar, en güzel yanları bizlere ihtiyaç duyan masumiyetleridir... Bize olan ihtiyaçlarıdır onları bu kadar değerli kılan... O nedenledir ki çocuklar bağırlara basılır, yanakları en çokta bu nedenle okşanır... Bize olan ihtiyaçları ne kadar çok ise bizim sevgimizde o kadar çok olmaz mı aslında...
Şiir çok başarılı ve onu bu kadar başarılı kılan da size verilen hediyenizdir aslında...
Tebrikler...