Övgüler Ve Yergilerle Bir Ömür

Başarılarımızı öven insanlarla,
Küçük bir evrende yaşayıp durduk..
Hep "canım" diyenlerle,
Avunduk biz de yerli yersizce..

Şimdi anlıyorum, hepsi bir merhale,
Ulaşmak için ebedi "sevgiliye"..
Hep "kendim" diyenlerle,
Kalp gezegeninde savaştık, sebepsizce..

Gerçi ulaşmış sayılmayız menzile,
Bizi karşılıksız seven ezeliye..
Ama okumak bir adım, hayatı,
Terketmek adım adım "masivayı"..

Umrumda değil yersiz söven,
Bir kulp bulup, kendini döven..
Sataşacak diye ömrünü sürükleyen,
Kendini tatmin için, düşüncesizce..

Ne anladık şu alemden?
İfrat tefritlerle giderken sona,
Hep övenler mi, yerenler mi daha samimi?
Bilemedik, bir orta yol bulup biz de..

Ama artık çözmeliyiz bilmeceyi,
Ayıklamalıyız seveni, sevmeyeni.
Samimice övüp yereni,
Sürülmeden geldiğimiz yere vakitsizce..