Öy-kül-eme

Hayatın yansımalarından düşmedin şiirlerime
Zaman çarkının dişlerinde düş yanılmasıydın
Eskiden kalan yarım bir öykünün iz düşümlerinde
Düştün artık düşlerimin yıldızlarından derin boşluklara

Telmihiydin belkide aşk denilen öykünün
Leyla rolünü bir süre sen oynadın
Aşkçası pek de iyi sayılmazdın
Ve Mecnun çölde yeni bir aşka uyandı

Şimdi öncesi olmayan bir sonun garip öyküsüsün artık
Tozlu raflarda umarsız okuyucular bekleyecesin
Sevgi güneşi çekilince üzerinden karanlıklara dalacaksın
Umutların tutuşacak kendi cehenneminden hep yanacaksın...