Öykü Güncellemesi

Yırtık bir hatıra defterine düşülen

Yitik aşkların hüznü çöktü

akşamın sessizliğine

Doktor bu akşam neşteri,derinden vur

Derin uykularda bir çığlık olsun

Dağ türküleri söyleyenlerin

ezgisi

Yağmurun çok olduğu

Berbat bir devrim sancısından

Kaçmıştım

Şiirden bir kadın kaçmıştı

Nefesimin ritmini

emeğin

terin

suyun istifini deviren şırası

bozdu

Rengi yorgun sarıydı

Kadın koşuyordu

Legal tek yıldızlı bir gölge

sokağı arşınlıyordu

Çevirdim sayfayı,defter ıslak kitap kokuyordu

Denizin uğultulu sesi açtı

Ermeni ustanın yaptığı paslı kapıyı

Kolu kırıktı kapının,mahpus özlemini

toz tanelerine paydaş etmiş

tesbih tanesiydi

Yorgundu,kıvrımlarında

Umudun adı yazıyordu

Yaralanmış hayatın tortusu

Yürüdü damarlarında

Kadın kaçıyordu

gölge kovalıyordu

Saat

Saati eline kan bulaşmış bir kadehte yeniyordu

Harfler sola yatıktı

-Zaman aykırı bir Nü’dür artık

Doktorun beyaz önlüğüne

gölgenin izi düştü

Neşterde kan izleri

Sayfanın en keskin kıvrık kısmına

-anlamak

-anlaşılmak

-kim bilir tanımak

demiştim

Satırların ucunda

İstanbul’da bir şarkı oldu kadın

eski

tanıdık

sevecen ve güleç Yeşilçam düşlerine ses verdi

Körler ülkesinin yalnız şairi

Şiir

Her dizeyi acıya banıp

selam vermekti karşı kıyıya

Aşk

alfabeden bir harf eksik yaşındaydı

Hüküm giymedi

Çetelesi bozuk bir imge raflara karıştı

Prusias Hypium rüzgarlı bir bahçedir

-Adı hasret olan kent

sen kokuyordu

alnıma vuruyor

güneşin fırtına kıyameti

-Ah her sayfama düşen

kimsesiz çınarın gölgesi

Gölgen memleketim

gölgen şiirim olsun

Sevgilim,nazlı çiçeğim,

sarı gülüm

kaçak yolları,kar kaplamıştı

Soğuğa inat

astarsız bir kumaşa sığınmıştım

kumaş ellerindi

54 yapımı Singer dikiş makinen,ipliğin incecik yürüyüşünü sineme sarıyordu

Kumaş sen kokuyordu

Öyküm yüreğin ödün vermesidir güneşe

Yürürsün usul usul

Koşarsın usul usul

Söylersin usul usul

Isınırsın usul usul

Antik çağdan kalma

Yeşim taşından bir yüzüğün

ağırlığınca

Mevsim eşiğidir zaman

Bir yıldız kayıyor Kuğu boynundan

Gözlerin ürkek e/la

Omuzların camdan kale

Ellerinde kırılgan öfke

Nefesin ıhlamur ağacı kokuyor

İçimde bir aşk

Sevdayı demliyor

Sayfalar okunmuş

Kayıp gölge,kimsesizler mezarlığına gömülmüş

Doktor neşteri vurmuştur

Yüzünü güneşe dönmüş

ışık

şiiri güncellemiştir

-Şimdi aşkın özetidir zaman.

* Prusias Hypium:Düzce antik kent