Öykü Nü

Ne aradığım yollar ne dolaştığım sokaklar
Ansızın çıka gelir
Döker saçlarını
Bir kuş gibi kar

Gölgecil keyfinde
Sevdiklerim de öyle
İçimden düşüyor
Tutarsa ne ala birer birer göçüp gidiyorlar işte

Aylardan şubat
Bilmem ne günü
Gel diyor! Son bahar adamım

-Sadece gül
-Rengi olmayan hani o yanaklarında açan
-Hadi gül
Umut dediğin hüzzamdan anlar
-Olsun kül...

Dinlendi günbatımı
Sülüklügöl kıyısında
Ufkun suçuymuş gibi
Seçti ayrılığı düştü uzaklara

-Bak! Tutku soymuş koca ormanı
Ölgün yapraklar sesleniyor bastıkça
-Sen Sonbaharı giyinmişsin be adamım
-Gideceğin yerin önemi vardığın yerin değerindendir
Aslın da...

Peyke uzanmış
Şarap öpüşlü kadın
Eski bir tat dudaklarında

İçiliyorum
İlişiyor us
Kana kana

Gece aştı
Sıyrıldı penceresi
Düştü renkler
Açtı ayın görünmeyen yüzü
Öykü-nü

Soyundu ılık sözcükler
Cümlesi açık derinlere değin seslerin
Daldı zaman gözlerimiz de
-Bak dedi; Güneş

-Hayat sürecek yine üstümüze...