Öyküleşmiş Sevda Şarkısı

zaman zaman yorganın altında ağlayan gözlerim
sessizce sadece hıçkırıklarımı saklayamadığım gecelerim
seni anıp anıp bir rüya gorup hiç bitmesin istediğim
uyan diyenlere susun diyerek, hayaline tekrar döndüğüm, ama nedense;

her sabah ayrılıyoruz ve her gece yeniden buluşup yıldızları topluyoruz
seni senden alıp gitmek istiyorum, yine başaramıyorum
aşkımız aşk olmaktan çıkmış, hikayeye dönmüş
belkide bir gün asla unutulmayacak bir öykü olur

Gün gelir çerçerez gibi atılırız
kokusuyla rahatsızlık veren çöplüklere
zaman gelir, hep aşka lanet okuruz ve hep ayrılığı anarız
hayret ederim gençliğime, parasız, pulsuz, serseri günlerime

ah sevgili ben bir sulu gözlü yolcuyum
gecenin karanlık yollarında bir ışığı arayan
of diye diye ışıksız yollardan geriye dönen
senin için hergün tekrar tekrar ölen

bir gün kitap oluruz tozlu rafları süsler
gönülleri canlandırır, düşüncelere yer eder
zaman geçtikçe güfteleşiriz
unutulmayan se-v-daların son sesi olur
dillere dolanan bir se-v-da şarkısı gibi

gözlerin gibi
düşlerde, rüyalarda
yaşattığım
en sevgili
en değerli
Gül Güzelim tıpkı sen gibi...