Öyle Bahtsız Gönlüm Divane

gitme gel dedikçe gelişin neye
yağmur gibi yağardın
inceden ince

yasak düşlerime saklanmak niye
gönlüne şad olurmusun...
inceden ince

alevlerim isyana dursa
unutulmaz kuşak kuşak
mezarıma gül dikin
birde şiirimi ekleyin gülüme

uyan yar sinem dağlar
açma yaramı
birde senden yaralı
yar desem zalim olmaz
bu kahroluşlar neye..

önemli olan düşünmek
remondin
öyle bahtsız gönlüm
divane oldu

şunun şurasında ne var ki
fani dünya ki
bu kadar zalimlik neye
avare oldu divane

derya pınarında şu içmek değil miş
çalanda kaçan sen olduktan sonra
ne önemi var yazdıkların
gizemi sevimi..
gezer oldun divane

yürek atarsa dil söyletir
okurdum dizeleri
tekrardan başa
yol uzun sanardım
bitmişliğe şaşardım

bir dua oku bunun üstüne
bu duadan da bilmezdim
almanca dilimin elverdiğince
mein god ya gut...
here here mırııldanırdım

içimde benim keder duygularım
serpilmişti
görmek konuşmak bile yasaktı
o güzargahta...
yalın ayak gezen bir avareydim
kalbimde esen bir rüzgardın
ruhumda tüten şah eserdin

18./04/2011 - Karataş

(*kızgınlık yol eylemez/yol sevgiyle yürekle olur)
*şansız olanın kötülük çeşmesinden bir damla su içenin /başı beladan kurtulmaz bela yağmurundan*-remondin,;düşünmek*
*mein god;benim allahım ,ya gut ;evet iyi