Öyle Ölür İnsan

Gece soğuktur,

bahar sessiz ve sakin.

Yaşamalı insan

her akşam aynı ufukta.

Bağlandığı dünya

bir kez olsun

değişmeli bir gün.

Sağanak boşanan yağmur

hep aynı yağar,

bin yıllık bir yağmur gibi.

Kaçabilir mi soluk bir ay'dan insan?

Değiştirebilir mi adımlanan yolunu?

Kurtulur mu rüzgârın uğultusundan?

Şüphesiz kopmalı büsbütün yaşamaktan,

bitmeli peşindeki nal sesleri.

Ölmek bir inat olur artık,

ölüm maceraperestleri gibi.

Tükenmez yollara düşer şimdi insan,

ama bir kez olsun

değiştirir gününü.

Kırık bir dal gibi bekler

uzanarak açılan

o öfke ışıltısını.

Ölmek bir inat olur artık insana,

büsbütün kopar yaşamaktan.

Sanki bir direnme,

bir düzensizlik olur yaşama.

Öyle ölür insan.

Uzun, çok uzun,

ölümle alay eder gibi.

IOANNIS BOZIKIS

Bir Boğaz Vakti

Atina – 2005

ISBN: 960-630-777-8