Öyle Yarım Kaldık Öyle Yaralı

Gözlerimizde bir sonbahar buğusu
Eksik sözlerimiz ,cümleler yorgun
Rüzgârda savrulan bir yaprak gibi
Hüzün gecenin koynunda
Bir ses ararız eski şarkılardan
Ama nafile.. yankısı bile suskun

Zaman avuçlarımızdan akıp gitti
Bir dokunuş, bir hayal kaldı geride
Belki bir gün bahar döner geriye
Belki tamamlanır eksik hikâye
Ne ellerimiz kavuştu, ne de sözlerimiz
İçimize kazındı suskun acılar
Öyle yarım kaldık, öyle yaralı

Zamanın unuttuğu eski bir şiir gibi
Bir dizeyi sen fısıldadın rüzgâra
Birini ben sakladım içimde gizli
Bir yanımız bahara sevdalıydı
Diğer yanımız kışa tutsak
Aynalarda yine bize döndü heceler
Ne tamamen gittik , ne de kalabildik

Kuytularda dinmez fırtına
Ne geceye sığdık, ne de gündüze
Gözlerimizde eksik tamamlanmayan
Bir hikâyenin en hüzünlü cümlesi
Bir yanım seni hatırlamak istedi
Diğer yanım unutmayı diledi
Ne sen dönebildin, ne ben gidebildim

Ne bir vedaydı bu, ne de kavuşma
Zaman içimizde donup kaldı
Bir eski fotoğraf karesi gibi
Kelimesiz, sessiz, tarifsiz bir eksiklik
Sonsuz bir şiirin son dizesi gibi
Öyle yarım kaldık, öyle yaralı
Ne tamamlayabildik, ne de silebildik

Ne dünün gölgesi düştü üzerimize
Ne de yarının ışığı dokundu tenimize
Zaman bizi ortasında unuttu
Bir mevsim gibi geçtik birbirimizden
Sonbahardık belki de hep
Ne tam solduk, ne de açabildik
Bir rüzgârda savrulup gittik

Ne yeniden doğduk
Ne de tamamen öldük


sevay