Öylesi Güzel Belki Sensizliğin

Bilmem kaçıncı yağışıydı yağmurun

Kaçıncı ıslanışım... Kayboluşum

Sayamadım...

Bazen bir adım atmaya zorluyorum kendimi

Çıkasım geliyor

O dünden kalma bulanık rüyalardan

Bazen de takılıp kalıyorum

Yanlış yerde biten cümle misali...

Üç nokta gibi çöküyor yanıbaşıma

Senden kalanlar... 

Ve ben suçlusu olduğumu biliyorum kırgınlıkların... Tükenmişliklerin...

Tanrıya tutunmak bile yetmiyor bana

Gözyaşlarımın arasında buluyorum pişmanlıklarımı

Onca yalanı... Onca hüsranı 

Bir de yağmursuz şarkıları...

Akşamdan kalma demlenmiş özlem var

Gelip uğrarsan, sevgilim

İki çürümeye yüz tutmuş koltuk

Bir de duvarlar var

Acizliğime ayna tutan...

Yorgun bir geceden kalmayım yine

Yine aynı yıldızlar dinlemekte beni

Yine aynı acizlik... Aynı sessizlik 

Oysa yüreğimin karanlık katlarına inmezdim hiç

Uyandırmazdım içimdeki sefaleti

Akışına bırakırdım ben eskiden her şeyi

Oysa ben...

Ben anlayamıyorum bazen 

Sana gelen sokakların ıssızlığını...

Sende bulduğum günlerin yorgunluğunu

Anlayamıyorum, sevgilim

Sen inanmazdın aşka hatırlar mısın 

Şimdi ne ben anlatsam sen anlarsın

Ne ben sussam sen susarsın 

Öylesi güzel belki... Sensizliğin...

Hani unuttum der geçiştiririz ya bazen

O öyle demekle öyle olmuyormuş meğer 

O kelimenin ardından öyle kıyametler kopuyor ki insanın yüreğinde

Anlatamam...

Ben böyleyim işte

Yanaklarıma her gece yağmur yağmasına

Kirpiklerimin ucuna dökülen yapraklara

Alıştım ben...

Bazen kendime kızıyorum

Bana ait olmayanı neden bu kadar bekliyorum diye

Ne bu sevda ne bu çile...

Sonra soğumak istiyorum

Hani belki bir umut toparlarım diye

Oysa yakamı bırakmıyor ki , sevgilim

Senin gözlerinde bulduğum o sıcaklık

Akşamdan kalma demlenmiş özlem var

Gelip uğrarsan, sevgilim

İki çürümeye yüz tutmuş koltuk

Bir de duvarlar var

Acizliğime ayna tutan...