Öylesine

yoksul duyguların sırası bu gece
gözlerim en kuytu köşesinde karanlığın
kulaklarım duyarsız kimsesiz çığlıklara
üstümde
onca derdim bana yeter edası
konforumsu
kolay yaşamın hafiften çakır sefası

öbür yandan
yalpalayan duyguların esareti var
üstüne bir de bana dair
dilinde sendeleyen o sözleri düşünürüm
birden
gittiğin o gün gelir aklıma
hem de öylesine

sen bakma boşvermişliğime
ha düştüm ha düşeceğim
tutunduğum ince bir dal
besler sana sitemli yüreğimi
bak
beyazından yağıyor kar
sokak lambası şahitliğinde

o lambanın loş ışığında
siyah gocuğun yakasına sarılan adam benim
bakma uluorta sakladığıma
her köşe başında üşüyen de benim
bilmezsin
senden bir ses bekler
bir sözüne diz çökerim

hele bir göz temasına
tümden hesabımı keserim de
çözemediğim bir uğultu var
dönüp bakacak mecalim de yok
son bir güçle
senden arta kalanı toplarım
duygular dümdüz olmuş
her yer harabe
bana göre
cihanda bir tek sen yaşarsın
yaşamsa herşeye gebe


NurVenaz

Ocak 2015- İzmir