Öylesine Bir Ben İşte

Benimkisi öylesine bir sevmek işte
Siyaset kadar yalan, yaşamak kadar hayal
Ölmek kadar gerçek
Lefkoşa'nın hafta sonu yalnızlığında
Issız sokaklarda yürümek
Destan yazan adımları
Yüreğimin zindanlarına zincirlemek

Benimkisi öylesine bir ağlamak işte
Rüyasız gecelerin sıradanlığında
Geçmişin mabedindeki
En acıklı hatırayı ağırlamak
Boşa sıkılan serseri kurşun gibi
Alınyazısını ölümle sınamak
Arkadan sinsice yaklaşan
Kalleş bir hançer kiniyle derinden yaralanmak
Ve oluk oluk kanamak göz pınarlarından...

Benimkisi öylesine bir hüzün işte
Çocukluğumun en çocuksu
Kumdan kalelerinin yıkıntısında
Şairin, ?Şiirleşen Hayatların Hikâyesini' her anlatışında
Boynu bükük hüzünler biriktirdim zulamda
Alabildiğine yorgun, sınırsızca suskun
Her seferinde muhteşem hüzünlere mahkum...

Benimkisi öylesine bir hayal işte
Haşmetli diyarların bilinmezliğindeki
Kötülükten arındırılmış hikâyelerin
Sonu daima mutluluk olan aşkları
Uçsuz bucaksız hayalciliğin
Yıldız akan gecelerinde
Uyanmak istenmeyen rüyaların lezzeti
Şiirsellik taşıyan tüm sevişmelerin
Büyüsü bozulmasın diye uydurulmuş mazereti
Acı keder kokan gerçek aşkların
Kaldıramayacağı kadar ibrettir
Hayaller âleminin beklenmeyen ihaneti...

Benimkisi öylesine bir ölmek işte
Denize attım sevaplarımı
Halının altına süpürüp sakladım günahlarımı
Geçmişimi tabutuma doldurdum, gidiyorum
Gökyüzünün toprağa akışından
Yeşeren tohumun mevsimliği kadar
Bir tutumluk nefes olan ömrümü
Doyasıya yaşadım, ölüyorum...

Hoşça kalın düş kırıklıklarım
Platonik ve melankolik aşklarım
Kahkahalarım, gözyaşlarım hoşça kalın
Mezarımı kazanlar, tabutumu taşıyanlar
Akrabalık derecesine göre
Ardımda sıralananlar ağlamasınlar
Benimkisi öylesine bir ölmek işte
Benimkisi öylesine bir gitmek işte...