Öylesine Bir Şiir

Ölüm gelirken bana üstünde siyah pelerini ve elinde tırpanı olmayacak,
Cesurca karşılayacağım ölümü,kefenimi yanımda taşırken mezarım kazık bile,
Dostlarım ağlasın ardımdan, inci gibi göz yaşı döksünler tabutum üzerine,
Sahte dostlar boş yere gelmesinler,riyakarlara yer yok benim ölümlü dünyamda.


Göl kenarında yaşamak isterdim oysa ben, ince tahta kaplı kulübe yuvam olacaktı,
Tavanı damsız kulubemde yıldızları izlerken, suya uzanan yamuk iskele ve çam kokusuyla,
O uzun yazlardan birine geri dönüp hayatımı yeniden başlayabilseydim keşke,
Ama farkında mısınız bilmem,her günü nankörce harcadık ve ölüm meleği ensemizde.

Bir hışırtının ardından geçmişten gelen bir hayalet gibi,karşıma çıkıverdin güpe gündüz,
Elindeki hançeri indirirken kalbime tebessüm ediyordun ve ben ölüydüm artık mezarımda
Gece kurbağaları beni dikizleyip diğer gizemli seslerle beraber vıraklamaya başladı,
Bir baykuş ise karanlığı yırtarak ötmeye başladı beni merasimlerle yolladılar ölümden sonraki hayata.