Öylesine Sevda Değil ki

yıkılır duygular baksan ardından,
koşman durduğun yerde,düşünceleri
salmak gibidir aklından
umursamaz hücrelerin birbirini böler aslından
yuvasından çıkmaz gelincik,
mutluluğun gölgesinde bir oyun düşer perdeden
sınar hüsranı küçülen beden
yumruk gibidir dudaklarında birleştiren
sokak lambası altında ağlıyor, düşünceleri
kendinden geçen...

mutlak izler sürer ayrılıkta kumrular
kurduğu yollarda bir yol daha arar
yusuf'u sorar sahibi
yusuf'a sorar...
züleyhalığından kaybetmez sevgisi
zerre dökülünce gözlerinin yamacından...
bizden olmasada ağlar haykırışlar
zindan arkasından
yusuf'ta kaybettiğini
yusuf'ta arar...
öylesine sevda değil ki bu
bilinmeyen... denklemler kurar...


ne mecbur kalır düşmeler
sokak ortası yosmalarına
ellinden tutmaz ama ayırmaz
elinin altından
yumuşar duyguları yatağında
sabahı gecede arayan
hırçınlaşır bulutlar nemi kendinden kovar
duvarda asılı saatte
beni akrep'e sorar.


bu öylesine sevda değil ki
seni benden sakınsın,
bülbül yokluğunu gülün
dikeninde arasın...
kumarbazın ağzı küfürlü
bir hayat kadınına
hayatından çıkarırcasına
bu öylesine sevda değil ki
beni senden alan...
aldı mı geri vermeyen...
ayrılığı şehrinden
kovamayan türden...