Oysa Karanlık Sokaklar Ürkütürdü Çocukları

oysa karanlık sokaklar ürkütürdü çocukları.
ben de ise bir büyük kararlılık
adı konulmamış bir sızı
ve yalnızlık korkusu.
ne üzerimde battaniyem yorganım
ne de bir çocuk gibi kaynıyor kanım
yokki elime bir oyuncak tutuşturanım
bir annem yok mesela üstümü örtecek
bana tatlı rüyalar kızım deyip öpecek.
Sokaklar
Bir direğin dibine çökmüşüm
Omuzlarım çökmüş
Dizlerim çökmüş
Umudum çökmüş
Çocukluğum vicdansız dünyanın elinde çökmüş.
Büyük baka r gözleri artık,
O çocuğun korktuğu gözlerini kapatıp bağırdığı karanlıklarda
Korkusuna rağmen gözleri açık sessiz kalmalıydı canının hatrına.
Küçücük elleri soğuğun içinde birer parça buz gibiydi
Başındaki kirli şapka,
Kim bilir kimin hediyesiydi.eskidi diye çöpe konulan bu eşyalar
Kim bilir onu nasıl da sevindirmişti.
Belki sıcak bir yuva neydi bilmedi
Bunun için soğukta kaldığını hiç bilmedi.
Allah insanlar yaratmıştı,kimi evli kimi evsizdi.
Kimi anasından doğar,kimi taşın kovuğundan çıkardı.
o yine şanslıydı,direğin dibinde sokak lambası bile vardı.
Hiç bilmedi yalnızlığını
Herkes kendisi gibi sanardı.

forum 2013/3 için yazıldı.