Oysa Senle...

oysa sen içimde tüten duman yüklü bir vapurdun
çaldığında her düdüğün yalımda bir sarsıntı olurdu
çapkınıdır gözlerinin buğusuna gözlerim
yanan bütün alevler senli geçmiş zamanların isli coğrafyasında,
salıverdi tüm kokularını...
oysa seninle daha kadıköyde akşam yağmurları içecektik
içipte sarhoş olacaktık,haydarpaşanın şaşkın bakışlarının ardından,
mavi tiren yolculuğuna kaçacaktık
oysa senle bütün şehrin, her sokağında sevişecektik
aldırışsızcasına galata köprüsüne,saklı vapurumla yıkıp geçecektik altından
oysa senle çamlıcanın herhangi bir ağacına adımızı kazıyacaktık
ve çocuklarımızla her bahar orda salıncak kuracaktık...
sonra ankaraya kaçacaktık yeniden...
sisli şehrin gece yıldızlarını kovalayacaktık
ata kule,kızılay...her yer bizi konuşacaktı,,,
oysa senle herşeye varım derdim



oysa sen yoksun hiçbir akşamda,
hiçbir gecekondu mahallesinde
haydarpaşayada sordum seni, kadıköyede,yağmurlarada
ankaraya ve sisli gecelere sordum
ama sen yoktun...


şimdi herşey sensizliğin hayaliyle büyürken içimde
istanbul suskun
içimdeki sensizlik yorgun
baharım kış
gözlerim sel...
senin özleminse içimde kocaman bir yara