Oyun
Nasıl da aşıverirdik çocukluğumuzda duvarları.
Bir yıldız kaysa gökyüzünden,
uzanırdık,
sanki tutuverecekmişiz gibi ellerimizle.
Zaman zaman,
gözlerimizi sımsıkı yumar,
öldüğümüzü düşünürdük.
Her şey bir oyundu o zamanlar.
Bilemezdik;
Duvarların böyle yüksek,
yıldızların umutlar kadar uzak,
yaşamın acımasız,
ölümün böylesine zor olduğunu...
çocukken biizde yapardık öyle, nefesimizi de tutardık... sonra açıp offff der koşardık ...belliymiş aslında ama o zamanlar oyunsa şimdi koca bir gerçek...şiir adına güzeldi👍👍👍👍👍 kutlarım sizi👍👍👍
Bugünde öyle sayın Göle. Bugün de oyun aslında. Biz, her oyunda kaybettiğimiz için, farkına varamıyoruz oynanan oyunun. Çok şiirseldi. Kutluyorum. Nice paylaşımlara...
Çocukça kalabilsek, çocukça yaşayabilseydik tüm yaşamımızı keşke. Yıldızlar mutluluk kadar yakın olurdu böylece. Kutluyorum usta keleminizi.😙😙😙
Her şey bir oyundu o zamanlar. Bilemezdik; Duvarların böyle yüksek, yıldızların umutlar kadar uzak, yaşamın acımasız, ölümün böylesine zor olduğunu...