Oyuncak Selesi

Oyuncak sanıyorsun sen dünyayı;
Plastik tüfeğini ateşlersin, pat-pat:
Kimse ölmüyor!
Vantuzlu okları yüreklere salarsın:
Hiç ses yok!
Kurşun askerlere dönünce amazonlar;
Vikingler benzersin de,
Güvertede telef olmuş numarası yaparsın
Yat borusunu çalınca annen her dem;
Dünyayı oyuncak selesine atarsın.

Ay parlayınca pencerenden her gece
Işık düşer odanın tülünden seleye
Ne çok korkar palyaço masken,
Kulak kabartıp bir dinlesen,
Düşünde ağladığını duyarsın.

Kurşun askerin içtimâya çıkar,
Hiç de belli etmez atmayan kalbini,
Delik deşiktir ya mermiden,
Ya da yüzlerce ok yemiştir,
Bez bebek olup diksen gözünü
Yaralı yüreği içinde görürsün.

İyilik perisi zannedersin hep,
Pespembe rüyanda kendini;
Açtığında gözlerini,
Canlanır yine barbar denizci
?Ben oyuncak değilim! ?
?Ben oyuncak değilim! ? diyen köleni;
Boyun eğmezse,
Yelkenli gemine forsa yaparsın.

Sen kendini ne sanıyorsun da;
Oyuncak diyorsun dünyaya?

24.04.2001/24:00