Oyuncaklarımdan Sıkıldım Anne!

Ders yapmaktan, sıkıldı çocuk
Okuduklarını anlayamıyordu
Zihni bulanıklaşınca,
Attı kendini odadan...

Anne! dedi birden
Anne, niye konuşmuyorsun benle!
Neden bana eskileri anlatmıyorsun...

Kadın baktı çocuksu gülümsemeyle
Ne anlatayım bebeğim, dedi.
Kendi küçüklüğümü mü?

Evet, anne anlat nasıl benim gibi güldüğünü..
Nelerle oynadığını..


Anlattı anne, gözleri büyüyerek
Hava kararana kadar oynadığı o günleri
Toprakla buluştuğu ellerini
Bakkaldan aldığı şekerleri..
Evcilik oyunlarını anlattı..
Dönünce o güzelim günlerine
Tazelendi anıları...

Çocuk annesine hayran bakarak
Bir iç çekti
İçi gitti oyunlara..

Yüreklere nifak girmiş
Eskilerin masalları bitmiş
Birdirbir, ayak ipleri, yakar toplar tarih olmuş


Oyun çocukların en doğal hakkıyken
Zihin yorgunlukları, şimdi oyun olmuş
Sanal vizyon müptelası yapışmışmış, körpe yüreklere
Pahalı oyuncaklar, alınca hayallerini
Aşkları da pahalı olmuş




Sokakları özledim,
Derslerden bıktım anne,
Her şeyden, bu koşturmadan,
Sınav telaşından...
Oyuncaklarımdan sıkıldım anne!




ÇoCuKsU DüŞLeR

DeNiZ...2011