Oyy Babo Oy!

Gölgelerde saydım yapraklarını takvimin,
Duvardaki çizgilerle günlerimi,
Çıngıraklarla saatlerimi...
Hınzır bir duvar dikilmiş önüme,
Özgürlüğüme bir set,
Gençliğime bir nefret...
Üstüme yansıtır bakışlarımı,
Kendi nazarımda boğuluyorum.
Pencerelerden bencillikler fışkırır suratıma,
Bir ışığı esirger oldular.
Bir ömür ödünç aldım pazardan,
Bir damla gözyaşımda boğdular.
Bir küheylanın sırtında,
Yanımdan geçti ömür,
Cenaze namazımı daha dün kıldılar.

Oyy Babo oy!
Gelirken parmağına neden ip bağladın da,
B eni öbür dünyada unutmadın?
Tartarken ömrünün ağırlığını,
Öbür kefeye neden beni koymadın?
Eller elin başını okşarken,
Şiirimin başlığı neden sen olmadın?

Oyy Babo oy!
Ekmeğimiz olmadı,
Ömrümüzü yedik sofrada,
Çok bayat.
Sükûnet çeşmesinde bir bardak,
Doldurtmadı bu hayat.


Oyy Babo oy!
Amortiden bir ömür de çıkmaz ki bize,
Yaşamadığım gençliğime yanarım,
Bir bina yıkıladuruyor yarım asırdır,
Baktıkça ciğerimden anarım.


Oyy Babo oy!
Aha şurada,
Ceketimin içinde çok önemli,
Bir şeyi unuttun.
Beni unuttun Babo,
İçimde de kendinİ...


(HERKES UNUTSUN,
AMA BU SEN OLMA))