Özetle Med Cezirdir Aşk

Ey aşk !
Sen yoklukta varlık;
Varlıkta yokluk,
İmge dilinde konuşursun.
Sarıya hüzün dedin, kırmızıya ihtiras,
Maviler huzurun sükutu....
Hani sen varya...
Kaldırım düşkünü.
İlla dibine vurduracaksın ya adamı.
Hayatın.

Ya kalpteki kanı, ya da o seven yanı
Tüketirsin.

Solumakla bitmez boşluğun canı
Dolunun almadığı, boşun dolmadı
Bir paradokssun,

Bir olta iğnesinde saplanır, bağazına;
Bilirsin ki:
Çırpınsan kesecek nefesin irtibatını.
Salı versen kendini,
Avcının avcundasın.
Yani sakal-bıyık mevzusu bu,
Tükürmekle çıkaramazsın.

Tebbirli bir avcıdır; aşk
Kaçırmayacak ya seni,
Zehir sürmüş iğnesine,
Her yutkunda,
Ağusu gıdım gıdım sarar bedenini,
Direnir, ümitsizce panzehirini arar,
Bulamazsın,
İçinde yangın vardır,
Kaçar gemisinden ter alnında boncuk boncuk.
Hani bir damlası için yalvarırsın.
Su sanarsın ya onu.
O ise pevvasızca,
Yanığına su değil, tuz basar.
Beden taşımaz ya yükünü o vakit,
Acını damla damla
Gözünden akıtırsın.

Aşk bir kaydıraktır , pençelerinse törpülenmiş ,
Tutunamazsın,

Otobüsler yüzle geçerken şehrinden
ve sen kaldırım adımıdayken,
O yüzlerin anlamsız bakışlarında,
Üç-beş saniyelik bir,
Tanıdıksın.
Hani şehrindesindir fikrince onların,
Mutlu sanırlar ya seni.
Yüzünde iç ezdiğin bir tebessüm.
Sense voltasında derinine inerken ıssızlığın ,
Sıfırla kesişimi kadar,
Üryan bir Kalabalıksın.
İnler cinler top peşinde.
Hani farenin kükrediği,
Aslanın miyav dediği,
Gündesin.

Bir kadehin dibinde rastlamayı umduğun aşk
Bohem bir bataklığın içine çeker seni.
Bir kaf dağı rüyası için sızar,
Bir şehir yitiği olarak,
Bir bankta uyanırsın.

Özetle:
med-cezirdir; aşk
Ay yüzlünün sevdiğinin,
İki dudağı arasında devinen.