Özgeçmiş

Doksan ikisinde doğmuşum dokuz yüzlerin.
Yağmurlu bir nisan akşamı mıymış neymiş.
Boğazın taze kokusunda açmışım gözlerimi
O yüzden deniz koymuşlar adımı.

Dayanamamışız büyük şehre .
Anadoluya gelmişiz dokuz yüzlerin doksan dördünde.
Ter kokan toprağın,
Ekmek olan buğdayın kokusuna gelmişiz.
Anamızın ak sütü gibi helal kazanmışız paramızı
İsrafsız sevmişiz insanoğlunu

Bir kardeş şehir öğrendim on beşimde.
Dostumu düşmanımı kazandığım şehir orası.
Şiir gayretine dahil olduğum yer orası
Tekrar anadolu diyipte düşünce yollara .
Kim kaldı geride ,
Kim bekler beni diye düşünmek geçmedi aklımdan

Gözcülerden denizin serüvenini kopardım sizin için kalemimden.