Özgür Kerata

Nasıl gelmişlerdi kim bilir
Kaç kişiydiler çıktıklarında yola
Yol dedimse!....
Neyse...

Karanlıkta yürümüşler hep
Sırılsıklam ıslatmışlar birbirlerini bu soğukta
Cilveleşmiyorlarmış meğer
Termal bir kamera tutsağında..
Mayın ekili tarlalarda yürümüşler hep
Bir can umuduna.

İlk kez gördüm onları buralarda, yeni gelmişler besbelli
Bültenlere dinlemeye aşinaydık ölmüşünü,
Canlısını ilk görüşümdü bilemedim ne yapacağımı
Bir tanesi takıldı gözüme
Öylece bakıyordu donuk donuk
Ürkek bakışlarını siperliyordu göz kapakları
Titriyordu sesi üşüyordu besbelli
Düşlerini bile düşürmüştü geldiği yerlerde
Yani o derece
Sansürsüz seyrettiği sahneler canlanıyordu zaar gözünde
Kulakları hala duymuyor,çınlıyordu
Sanırım !
İmdat..imdat...bum..bumm....!
Sonra sessizlik ..
Bir sonraki sortiye kadar..

Özgür oluyorlardı çünkü, zordu işleri
Birer beşer,onar ellişer özgürleşiyorlardı...!
Özgürleştiriliyorlardı...


Demokrasi içlerine içlerine işliyordu.
Ne mutlulardı bir görseniz !

Süzdüm önce şöyle
Kara kuru sıska bir şeydi
Yırtık pırtık ı ayakkabısının teki,
Öteki tekinin zaten,modeli bile başka !
Morarmış parmağı gördüm.ayakkabısının üzerinden
'sanırım transparan'
Battaniyenin 't' lerinin ağzından çıkış sırasını şaşırtıyordu
Titreten çenesi diline
Vurmuşlardı özgürlüğün dibine
Yaş akıtmadan ağlayan gözlerini gördüm
Yalvaramıyorlardı bile

Ne işleri vardı burada!
Biz insancılık oynuyorduk öyle..
Ders filan veriyorduk insanlık adına
Oysa ...
Ayakkabısının teki yırtık pırtıkdı gelenin
Diğer tekinin modeli bile başka...!
'çok özgür takılıyordu kerata'

Nasıl gelmişlerdi kim bilir...
Kaç kişiyle çıktıklarında yola
Yol dedimse !...
Neyse ...