Özgürçocuk

Özgürçocuk

Dağlarımızın karlarıyla kamaştı hep gözlerim
Koca ihtiyarın geçmişiydi beni hüzne boğan
Bulutların yağmurlarıyla ağladı gözlerim Çocukluğuma
Kirletilmiş gecelere Yakamoz topladım
Sokaktaki Çocuklari ışıttım

Özlem
Özlem bir Annenin çırpınışı gibiydi
Açlıktı hep bizleri savaşlara sürükliyen
Koca bir mavzerdi acımasızca ayrıklara boşalan
Saka Kuşuydu Irmaklarımı benden kıskanıpta ötmeyen,
Doğa harikalarına sevinirdim,
Ben Maviye vuruldum
Sarılırdım arada bir felaketlere Aşıklar gibi
Belki ben hiç Çocuk olmadım
Sapanımla serçeler vurmadım
Belkide hiç büyümedim, Ama yinede bir insandım
Yeri geldi Tabip oldum yananan yüreklere
Yeri geldi Özgürçocuk oldum
Kanatlanıp uçu verdim özgürlüğe
kimi zaman Anadolu türkülerine ağladım,
kimi zaman
Fıratın derinlilerindeki tarihe gömüldüm

çok susadım hayata
Kanlı Munzur çayından içtim
Ölümsüzlüğe adadım kendimi kanıma kan kattım
aklım almadığı için, taşlara isimleri işledim,
Şehitler dedim, duvayla ağladım,
Küstüm çiçekleriyle çevirdim etrafımı
Vuslata gitmeyi yasakladım kendime
Şaire Şiir oldum
Dörtluk, dörtlük okundum Sevdalılara
Nasihatlarla ektim kara toprağı
Ellerim nasırlandı terledim
Ben hep saygili elleri öpmekle sevildim
Ve ben Dünyayi gördüm
çok yordu beni,gücüm yetmedi
Özgürçocuk olmak istiyorum artik
derdime derman olan Azrali bekledim
bak işte oda gelmedi
ve Güneş yine battı
tüm Umutlarım söndü ben gibi bitti......