Özgürlük Senfonisi

seni anlıyorum güzel kadın

empati kuruyorum senle ve benimle

ipe asılmış pankartlara benziyorum

ve sen bana benzemiyorsun

biz çıplak ve dilsiz birer silüet

iki insan aşka susayan

dört gözle bir iyi bir kötü olan

gelgitli geceler sonunda

nice gece ve gündüz

varken önümüzde

önümde duruyorsun

girişi çıkışı serbest hücre

olan duvar

yüreklerimiz bitap nefes nefese

ellerimiz birbirine sarmaşık zincirle

dudakların dolaşırken tüm varlığımda

yegâne anılar kalır varlığımızdan artık

dumana boğuyoruz yaralarımızı iki sigarayla

kül tablasında yığılan izmaritlerin valsında

canımızı canla başla veriyoruz

hürriyet ilan ediyoruz yitirilmiş özgürlükte

artık şair bey dediğin adam ben değil

ranzalara zincirlenmiş bir ruhsuz gölgeyim

seni de anlamıyorum güzel kadın

kendimi de

ya sen sen beni anlıyor musun güzel kadın

prangalı sevmek yakışmıyor bize

martılar gibi akıp gitmeliyiz uzaklara

fikirlerimizi tutup saçlarından

sürmeliyiz bizden uzak sürgünlere

kalbinden sürgüne gönder beni

kemiklerim çatlamalı

üzülmeliyim yitik ağaçlar altında

yaralarımı pansumanla be güzelim

sürükle beni kendi fikirlerine doğru

sen sürükle beni

sadece sen gönder sürgünlere

sürükle beni taşlı yollarda

derim diri diri soyulsun

özgürlüğün dövmeleri sayarım

çarmıha gerecek sensizlik

beni ne de olsa

bari sen vur beni gözlerinle

senin o yıllanmış

şarap tadında güzelliğinle

lanetle beni taşlanan şeytan misali

çarmıhlara ger beni
yeryüzünde kurulan tahtım yok ki
kur cehennem mahkemesini yargıla beni

biliyorum güneş doğmadan unutacaksın beni
ne bir mesaj yazacaksın ne de bir düş kuracaksın

nefretini haykırmaya hacetin kalmayacak
ne de kabir ziyaretlerine vaktin olacak

yabancı kollarda uykuya dalacaksın

beni kimse anlamayacak ne sen

ne de ferman sahipleri

yürekten sevmenin dört büyük günahtan

sayıldığı bu çağda….

….iki gözümün çiçeği….