Özledim...

Özledim...
Dogacak günesi beraber bekleyislerimizi...
Nedensiz dövüsmelerimizi...
Kiskanclik krizlerimizi ve
o simsicak sohbetlerimizi...
Yüregim yangin yeri
nefes almak zor geliyor boguyor benligimi...
Biliyorum kendi ellerimle parcaladim sevgimizi
ama sende bil firlatip atamadim korkularimi istedigin gibi...
Sonu belli olmayan yollar benim degildi
simdi ise bilinmezliklerde kaybediyorum kendimi...
Gitmek bu kadar aci vermemeli
eritmemeli icimi...
Oldu bitti demek varken
neden küstürüyor hatiralar hayata beni?
Oysa felsefem gülümsemekte hayata inadina...
Gülmeler yerini yaslara birakti yanaklarimda
gecemle basbasa sallaniyorum ucurumlarda...
Off bas etmek zor bu kahrolasi ayrilikla
alismak zor geliyor yokluguna...
Adim yalancidir artik aklinda
haklisinda...
Giden benim biliyorum ama
sende bil mecvurdum...
Simdi engelleyemiyorum canim yaniyor
ve bu can seni hala ben biliyor...