Özledim Gözlerini

artık
umudun dalına gittiğin
ağacın dalı kesilince kaldığın
kurduğum maviliğe su saldığın
boyanmayan renklerine k/aldığın

kalan yerde unuttuğun can
ben nerdeyim yetmiyor k/anı

yaptığın tasada masalların demi yok
karşına dikilen heyhat a yapma ömür
sosyaliteyi özenen gönül zevkine
kaybedilen zaman ansızım gelir
kaçma benden ziyan g/ördüğün

gönül değilse ne kesersin sandığın
özlem hasretine gelirsen
dara durursan benliğim
sanma bildiğin kördüğüm

ve bu kadar zaman geçtiğin
sana ayansa ziyan oldu
gel diye sorma gittiğin yol
çiğirin zorun hibesi yapma
can boğazdan gelir bunu bil..

hiç bir an durma sen
kaydolan zamanın gerisine yürümek engel olan
bize mavilik uzak be gülüm
önemli olan yüreğin mavisine düşte d/eğil
yaşarken yüreğinde umudum

kendimizi hiç sorgulamadık
ondandır hep kalışın darısına
biilmem konuşmadığın fermanı
ya ağırdır ferman yukarıya hafıfe kaldığın
örnek olmaz yaşamın

çekilmezine asma kendini
hani görün kalmasın derman
sendeki ferman dizinde alışkanlık yapar
hatta yediğimiz bile

bir nefes bile göz dünya elem
her görmezliğinde
gönül fermanım tanımazken
kahirin kime ahuzarımsın
ferman bizim kılıç kuşananın

sen kendine keder kör düğüm sayma
o benimdi küskünlüğün nefret aşka salan
akıl uslanmazın penceresi
bendim

hiç değer mi küskün olduğun yanın
bizi bize esir eden ilhamın benliğim
ruhun ruhuma değmemiş yüzün
görünmez şaşı..

yüreğimi közledim
gözlerini özledim

*bende özledim gözlerini...*

24 Haziran 11 Karataş