Özlem

Kır dilin saydam kemiğini
Öfkeyi doğurmasın
Küçük deme,etindeki dokunun zehrinde
Yaşam buldu nice ayrıkotu
Hayırsızlık üretti tohumu
mahşer, duman,leş kokusu
Siyahına düşen her renk ve önce mavi öldü
Kanmadı çiçek o yüzsüze
Kuş inanmadı ağacın yeşilden yitik sözüne

Bir düşün yüzü suyu hürmetine
candı verdiğimiz cahilin ilkesizliğine
Ölüm
az kalır cehennemlerindeki zulmün tarifine
Ciğerimize kan tükürdük
fikir mazlum
Sevdayı beledik ütopyamızın eski beşiğinde

Vazgeçme ışıktan
ey bizi biz eden neden
Unutturma güneşi gözlerimize
Acıda bitmesin bu kez öykü
Dağıt uçurtmaları aydınlık yüzüne
gülmeyi çok özledi çocuk

Dindir bulutun yasını düşlerimizi çizen
Aklaşan saçlarının ılık rüzgarı dokunsun yaraya
Tek merhemimizdi ,yayılsın umut

Başımızın üstü,ayağımızın değdiği yer düğün
Çiçekten çiçeğe baş verecek sürgün
Mavi
Yeşil
Kuşların diline yakışır bu türkü
Adı özgürlük türkümüzün