Özlem

Güzel gözlerinin hasretiyle yanıyorum

Herkesin korktuğu o kot ateşi ben yüreğimde taşıyorum

Gözlerimden yaş yerine kanlar akıtıyorum

Neredesin ey sevgili duy sesimi...

Gözlerim görmez, ellerim tutmaz oldu hasretinden

Garip bir berduş oldum , sokak lambalarının altında sabahlar oldum

Ben seni sende değil,seni meğer yüreğimdeki ateşte bulmuşum

Neredesin ey sevgili duy feryat figanlarımı...

Senden başka yar sevemem gayrı ben

Gönül kabe'm de senden başkasına secde edemem ben

Bir gün bu dünyadan sessizce göçüp gidersem eğer

Neredesin ey sevgili diyemeyeceğim artık ne olur anla beni...