Özlem

saat her daim yokluğunun ertesi

ve ben her ertenin ertesinde

yoksul üşümesi kıvamında

özlem biriktiriyorum

okuma bilmeyen

kağıt toplayıcısı çocukmuşsun diyorum kendime

milyon dolarlık senedi

yakmışım gibi

hiçbir şeyin farkında olmadan

yakmışım aşkı

çok uzun sürmüyor anlamak

küçücük bir hatıra

dalga geçiyor seninle

sonra biriktirmeye başlıyorsun

yüzü sadece geçmişe dönük olmayan özlemi

kafan karışıyor

saatin önemi yok

bir şarkı

bir film

sokakta bir çocuğun gülüşü

dalından ayrılan bir yaprak

öyle bir şey yapıyor ki

hangi hayatın içindeyim diyorsun kendine

en zoru

aşktan yana her şeyin küskünlüğü

yoksa olmaz diyorlar

yoksa olmaz

o şarkının tınısı aynı olmaz

o çiçek aynı olmaz

o sokakta yürüyüşün aynı olmaz

bahar aynı olmaz

kış aynı olmaz

sen aynı olmazsın

uzaktan bakılınca

kentin sarı ışıklarına benzer

bir süre sonra şakakların

beyazlar içinde evrilmiş

ne çok yokluk biriktirmişler kimse bilmez

saatin önemi yok

ki ertesinde yokluğu olan

bir hatırlatıcıya sık sık bakmanın anlamı da yok

baksan da

ertenin ertesi işte

yoksul üşümesi kıvamında özlemine

bir tutam daha eklenecek

kafan karışır

öyle

umarsız olmuştur ki zaman

her soruna aynı üç soruyla cevap verir

geçmiş mi

şimdi mi

gelecek mi

ürkekleşirsin

ki hangisinin içinde yaşadığını bilmiyorsun

sahi

imbat geceleri esiyordu değil mi

karadan denize doğru