Özleme Yenilen İsyan

Kalemin namlusunda can çekişirken yüreğim
Kelimeler mermi gibi saplanacak hafızana
Şimdi anlamazsın,
Havai gönüllerde yaşarken ikinci baharını...
Bir gün gelecek,
Geçmiş diyeceksin, her şey için çok geç...




Bakacaksın mazinin dar penceresinden,
Uzatacaksın ellerini, tutan olmayacak
Kaybolacaksın heybesinde hayallerinin
Rutubetini hissedeceksin küflenen kalbinin
Boşluğa sarılacaksın sıcak bir bedene hasretken



Kaybolacaksın, yok olacaksın,
Erimeyecek ruhunu donduran karlar
Esmeyecek meltem,
Gülmeyecek güneş,
Yağmayacak yağmur
Ve sen...
Ve pişmanlığın...
Gün görmeyecek mahkum gibi bağlı zincirlere
Kaybolan zamanın sömürgesinde esir...





Çocuk kalbimin acısını duyar mı
Meşakkatli hırslarla nasır bağlayan yüreğin
Bilsen kaç kabusun baş kahramanı oldun zifiri gecelerde
Kaç umudu kelepçeledin kalbinden
Kaç yerimden vurdun beni ,
En çok da senle dolu hayallerimden...




Vakit hüzün şimdi,
Göz'bebek'lerim acıyor baba,
Bari onları kandırma...





Şu an,
Özleme yenilen isyan...






Eylül/ 2012