Özlemedim Özlesem Gelirdin

Özlemenin bile bir değer vermek olduğunu öğrendim... Tüm öğretilmişlikler adına git artık...


Özlemedim...
Özlesem gelirdin...
Açılırdı kapı ansızın
İki kanadı bir kuşa bağlanır
Görünmez olurdu hudutlar...
Bugün Pazar diyor ya şair
Ben seni özlemek için
Beklemiyorum günleri
Anlar bölüyorum ismine
Her bir harfine bir ömür denk düşüyor
Gülüşün yetiyor bütün harflere
İçimi kaplıyorsun
Özlemedim işte...
Özlesem gelirdin
Yollar evimin önünde biterdi
Çiğnenmemiş taze kar gibi
Issızlığıdır evimin
Sensizlik
Yağmuru bekle
Beklersen bitmez bu hasret
Ya yaza denk düşerse
Ben tüm sınavlarıma geç kalıyorum
Çoktan seçmeli acılar gibi
Tüm cevaplara adının baş harfini veriyorum
Kaybetmek pahasına
Sen gidiyorsun
Haykırıyorum
Özlemedim işte
Özlesem nefesim gibi biterdin
İçimde...
Bir şehrin tüm ayraçları dökülüyor Marmara'ya
Ama şairin bilmediği bir şey var
Kız kulesi en büyük ayraç gibi duruyor yüreğimizin
Arasında...
Büyüdük...
Okyanusları aşabiliriz sanırken
Küçücük sularda boğulduk...
Son kez haykırıyorum
Özlemedim seni...
Özlesem gelirdin...
Kış gibi bahar gibi
Dikilirdin evimin önünde
Evimin damına yağardın
Lapa lapa kar gibi
Anladım
Ben seni özlemedim...