Özlemek Yakamozların Ağıt Yakmasıdır

Ufuktan
Bornozsuz çıkan sarışın güneş
Islak saçlarını tararken
Utanır sahile bakarım

Şekeri düşmüş düşüncelerimin
Kayalıklarına çarpar
Ela gözlerinin bal köpüğü

Limandan giden bir geminin ardına düşer
İçimdeki yelkenli duygular
Soluk soluğa üfler onlara umutlarım

Gözlerinden damla damla yitik sevdalar akan
Üzgün bir martı
Telgrafın tellerinden uçup konar dizime
Dertleştikçe
Dalar dalar çıkar Akdeniz'e

Gagasına dizilen inci sözlerini
Naftalinleyip
Kulağımın sandığına saklarım

Özlemek zor
Özlemek geminin demir almasıdır
Özlemek geride kalanın
Duygularını korsanların istila etmesidir
Özlemek bütün keşkelerin boğulmasıdır
Özlemek yakamozların ağıt yakmasıdır

Derken
Deniz fenerinin camından içeri tükürür ay
Loş kıyılarda eflatun arzular
Sehere kadar yüzmeyi beklerken

Son sigaramın pamuğundan elim yanar

Anlarım ki yine
Yosun kokan sahildeki bankın sırtında
Bir paket cigara içimi
Seni götüren gemiye kement atmışım