Özlemim

Bilemezsin ne kadar mutsuzum bu şehirde
Her taraf kararmış
Güneşte
Aklıma düşüyor
Buğulu ıslak bakan gözlerin gibi
Yine gecenin hüznü çökmüş yağmur bulutlarına
Bırak gökyüzü ağlasın benim yerime
Sen acılara inat
Kurut gözlerindeki yaşları
Yalnız ama yalnız sende var olduğuma inan
Bana selam söyle Anka kuşuyla
Belki tutar kanadına alır beni
Ne olur eskisi gibi koy başını omzuma
Günlerce gecelerce dertleşelim
Tüm acılarımdan arınana kadar
Şafaklarda uyanayım koynunda
Kıralım hasret zincirlerini
Seninle varım ben
Artık mutluyum dediğim kollarında
Vereyim son nefesimi