Özlerim de Söyleyemem

Sen el değilsin ki!
Sen ürkek bir çocuk,
Dokunamadığım şikâyetimsin...

Özlemek nedir be yeğen!
Bilir misin?
En acı tadını alır, sonra boğazında kalır.
Zorda kaldığın zamanlar,
Acı çekişte, güldüğün zamanlarda
Dertleşmeye yer aradığın zamanlarda
Ağlarsın sade bir tutkuyla..

Ne oldu böyle bizlere?
Sevgi açlığından mı ne!
Parçalanan cam misali.

Uzun zaman oldu,
Hatırlayamıyorum bile
Yürekte saklarım seni
Kimselere diyemem ki...

Özlerim de söyleyemem
Yapmak isterim de, yapamam..
Kavuşmak varken, ayaklarım geri gider;
Ne bir adım öteye
Ne de ileriye...

Boğazımda düğümlenirsin bazen,
Sana gel de diyemem..

Yaşanmamış anılar var hayatımda
İçimde bir gurbet yanar
Hüznüm gibi...

Geçmiş zaman olur
O zaman içimde bir acı belirir
İçinde sevgi barındırmayan,
Saygıyı bitiren evleri düşünürüm
Acırım bunca yılın hatırına
Acırım kavuşmayan ellere


Fırtınalı denizim ben
Ne zaman ne ederim bilemezsin ki...

Ah be yeğen!
Bilir misin seni ne kadar özlediğimi..
Aklıma düşünce bebekliğini,
Göremediğim gençliğini...

Akar gider hayat kendi akışında
Bir suyolu bulur herkes kendi adına
Senden yadigâr, düşümdeki rengin
Her zaman olmasa da,
Ben böyle özlerim...


11-Ocak-2011